De eeuwige to-do-list

Mijn vader was er altijd een groot voorstander van: lijstjes. Lijstjes met wat ik moest doen, niet van die puberale lijstjes met de leukste jongens van school, of wat ik allemaal voor sinterklaas wilde. En inmiddels is de hele wereld om geloof ik.

Ons hele leven is veranderd in een grote to-do-list. Er wordt wel vaker over geschreven vooral als het gaat over emancipatie, kunnen vrouwen het allemaal hebben? (Dat klinkt beter in het Engels, maar vooruit). Is het mogelijk om een carrière te combineren met kinderen, een goed huwelijk, een huis waardig van publicatie in de vtwonen, een bruisend sociaal leven, persoonlijke ontwikkeling en een killer body. Ik word al moe als ik het zo lees. Moet je dit allemaal wel willen? De uitzonderingen daargelaten, is dit toch niet haalbaar? Voor man of vrouw. En al was het haalbaar, is zo’n lijstje nu echt het recept voor een goed leven, voor geluk, voor een leven waarvan je op je sterfbed denkt: dat heb ik goed gedaan?

Bookcover

Toch merk ik dat ik er ook aan lijd, aan die to-do-list manie. Hoe goed voel ik me wel niet, als ik kan zeggen: ik heb het zoooo druk. Ik heb deze week dit, en dit, en zus, en zo gedaan. Maar maakt dit van mij een beter mens? Wat is er mis als ik zou zeggen: ik heb deze week heerlijk een boek gelezen. Of, nog erger: ik heb eigenlijk niet zo veel gedaan. Dat voelt een beetje als een soort misdaad: tijd verspillen.

Een goed, godvrezend leven is niet goed genoeg meer. Ik heb zelf ook ooit, nogal jong, besloten dat het zin van het leven niet zat in het aanbidden van een god, maar in het ten volle benutten van je talenten en kansen. Maar het kan wel vermoeiend zijn, als je dus de hele dag door je talent moet ontwikkelen (ik lees maar twee kranten, is dat niet wat weinig) of  kansen moet grijpen (nee ik kan vanavond niet op de bank hangen, er is een feestje en je weet maar nooit…). Vandaar dat mijn lijstjes talrijk en overal zijn.

De tien geboden voor een goed leven, zijn vervangen door een eeuwig groeiende to-do-list. (En ja, een nieuwe blogpost schrijven stond er ook op: check!)

This entry was posted in Gedachten, In de media. Bookmark the permalink.

Comments are closed.