Rennend door Eindhoven

Halve Marathon Eindhoven

Laatste kilometers tijdens halve marathon 2011

Twee tot drie keer per week probeer ik met een eindje lopen (of dat hard gaat is subjectief) mijn conditie op peil te houden. Zo ook deze week. En terwijl ik mijn standaard rondje rond de Karpendonkse plas draaide, probeerde ik me te bedenken waarover ik deze keer een stukje zou kunnen schrijven. En zo kwam ik, wellicht weinig creatief, op het idee om iets te schrijven over de keer dat ik meedeed aan de halve marathon van Eindhoven.

Dat is inmiddels al weer anderhalf jaar geleden. De marathon van Eindhoven stond op mijn lijstje met dingen die altijd nog een keer wilde doen. Zo heb ik ook in mijn geboortestad ook de Vierdaagse gelopen. Maar de hele marathon was, ondanks het feit dat ik al sinds mijn zestiende regelmatig ren, te hoog gegrepen. De halve marathon werd het dus.

En uiteindelijk maar goed ook. Want wie hiernaast de foto ziet, zal zich wellicht afvragen waarom er een smiley te zien is, waar mijn gezicht hoort te zitten. Dat is omdat iemand had bedacht dat het leuk is om foto’s te maken in de laatste kilometers. En op dat moment keek ik echt niet vrolijk meer. Inmiddels deed echt alles zeer.

Ik had namelijk al tijdens de trainingen last gekregen van hetzelfde euvel dat me tijdens de voorbereiding op de Vierdaagse al bezighield: pijn in mijn heup. De huisarts vertelde me een week voor de vierdaagse dat ik echt rust moest houden, waarop ik hem niet durfde te zeggen dat ik die Vierdaagse toch echt uit ging lopen. En dat deed ik ook, met op dag 4 pijn aan mijn beide heupen, knieƫn en enkels. Zo liep ik dus ook de halve marathon. Ook uitgelopen en op het einde (tijdens het rennen is er geen 3 dagen, maar slechts 2 uur voor nodig) pijn in alle gewrichten vanaf de taille.

Maar spijt heb ik zeker niet. Ik ben dan wel geen geboren loper, maar ik loop op karakter zeg ik altijd maar. Ik wilde weten of ik het kon, dat bleek, en dat voelde ik een half jaar daarna nog. Maar het was een hele belevenis, alle toeschouwers (erg leuk), de bandjes en muziek onderweg (elke keer een flinke oppepper) en het idee dat ik dat toch maar geflikt had in ‘mijn’ stad. Weer een mooie herinnering aan Eindhoven erbij. Nou ja mooi, als ik niet naar de foto kijk.

This entry was posted in Eindhoven. Bookmark the permalink.

Comments are closed.