Het is inmiddels een bekende uitdrukking:”Met de kennis van nu….”. Later worden er zaken bekend, waardoor beslissingen in een geheel ander daglicht komen te staan. Zo werd er in het geval van de kwestie rond het Orgelplein door onze fractie-voorzitter (D66Eindhoven) gevraagd: zou u met de kennis van nu, niet naar de financiën hebben gevraagd? Schoorvoetend, kwam daar een soort bevestigend antwoord op.
Dat is deels wel te begrijpen, want achteraf blijken zaken toch vaak anders. En hoeveel moet je weten, voordat je een beslissing kunt nemen? Voordat je kunt handelen, besturen? Dat is ook de vraag die nu weer in de kwestie Orgelplein voorligt. In de eerste behandeling van het Orgelplein was er toch wat onenigheid tussen de politieke partijen over of we nu genoeg wisten om de politieke discussie te voeren.
Duidelijk kwam naar voren, dat sommige fracties meer op de hoofdlijnen sturen, en andere het gevoel hebben dat zij veel meer details moeten kennen. Maar hoe vraag je naar iets dat je nog niet weet? Uiteindelijk werd een variant hierop de wethouder fataal. Iets dat bekend had moeten zijn, werd het pas in een te laat stadium (een afspraak uit het verleden was nog niet vastgelegd in een contract). Dit bevestigde bij een aantal partijen het idee dat nog niet alles boven tafel is. Maar wellicht ook een goed vraag hier bij is: als de hele tafel vol ligt met rapporten en feiten, snappen we dan beter waar het echt om gaat?
Maar het blijft een politiek lastige vraag. Hoeveel moet je als raadslid weten om ergens een oordeel over te kunnen vellen? Of om er iets mee te kunnen in de toekomst? Om er vervolgacties aan te verbinden? Met de kennis die men op dat moment heeft, velt men uiteindelijk een oordeel. Want zoals we van ieder klein kind dat in de waarom-fase zit kunnen leren, zorgt elk antwoord ook weer voor een nieuwe vraag.