Interieur voormalig Pastoor van Arskerk
Ik schreef er al eerder over, in Eindhoven staat transformatie al enkele jaren op de politieke agenda. In het verleden werd er veel gesloopt, te veel zou je kunnen zeggen. Maar inmiddels is het besef gegroeid dat we ons (industrieel) erfgoed moeten koesteren. De witte dame is daarvan een heel duidelijk voorbeeldproject geweest. Een gebouw vol karakter, waarvan nu niemand meer zou willen voorstellen om het te slopen.
Maar ook de Ventoseflat is in mijn ogen een ontzettend mooi voorbeeld. Het is namelijk ooit gebouwd als fabriek, maar nu waarschijnlijk langer dan menig Eindhovenaar zich kan herinneren in gebruik als woonflat. Inmiddels prachtig gerestaureerd in opdracht van de gemeente. En ja, na jaren verwaarlozing heeft dat wel wat mogen kosten. Wat de VVD toendertijd ook deed voorstellen om het gebouw dan maar te slopen. Ik heb het over 2010, toen ik net bij de raadscommissie mocht aansluiten.
Afgelopen jaar werd bekend dat de katholieke kerk veel van haar kerken gaat verlaten. Er zullen geen missen meer worden gehouden. Dat betekent dus nog meer leegstaande, bijzondere gebouwen. Gebouwen die een functie hebben in het straatbeeld, in de structuur van de buurt, waar ze vaak als centraal punt ontworpen zijn. Zo’n gebouw is ook de voormalige pastoor van Arskerk. Gelegen in de Barrier, had deze kerk al een gemeentelijke monumentenstatus, juist ook vanwege haar ligging aan het plein, in de buurt. Gelukkig is er voor dit gebouw en de bijbehorende pastorie een nieuwe functie gevonden. Door in het schip van deze kerk een nieuw gebouw te plaatsen heeft er nu onder andere jeugdzorg een mooi onderkomen. Een voorbeeld voor andere kerken de nog leeg komen te staan en ook een voorbeeld waarvan we kunnen leren.
Zo vond ik opvallend tijdens mijn bezoek dat er gekozen is om een beperkt aantal vierkante meters te realiseren in het nieuwe volume. Dat betekent dat er meer van de hal van kerk behouden blijft. Deze open ruimte heeft echter ook een functie, omdat ze ruimte biedt aan de jongeren. Daarvan kunnen we leren dat niet ieder programma van eisen wenselijk is in een voormalige kerk, en dat het wellicht slim is om droge vierkante meters in te ruilen voor de voordelen van een kwalitatief goede ruimte.
Voor meer info over de pastoor van Arskerk: een artikel op de Architect